Elke van hagen, 3x3 redactionele illustratie

 Redactionele illustratie

Aimee de Jongh

Aimee de Jongh is van velen markten thuis en dus niet alleen op redactioneel gebied. Hoewel ze onder ons misschien het meest bekend is met ‘snippers’ de strip die dagelijks in de metro terug te vinden is.

Aimée (1988) is een Rotterdamse illustrator, striptekenaar en animator. Als kind wilde Aimée al alles wat ze zag vastleggen op papier. Door elke dag te tekenen ontwikkelde ze op jonge leeftijd een eigen tekenstijl, beïnvloed door Belgische en Japanse strips. In 2006 publiceerde uitgeverij BeeDee haar stripdebuut, "Aimée TV". Sindsdien is ze werkzaam als professioneel tekenaar. Haar werk verscheen in boeken (“Mooi is dat!”), op televisie (“Code 37”) en in tijdschriften (HP/deTijd, OOR). Ze exposeerde o.a. in het Singer Museum Laren en het Kulturmuseum in Oslo.

Vakgebied

Vanaf 2007 studeert Aimée Animatie op de Willem de Kooning Academie. Ze ontwikkelt een passie voor digitale frame-voor-frame getekende animaties. Ook maakt ze 3D-, stopmotion- en klei-animaties. Bij de ontwikkeling van een animatiefilm neemt ze deel aan het hele proces, van storyboard tot geluidmix. In 2010 studeerde ze tevens Animatiefilm aan het KASK in Gent.

Aimée is altijd geïnteresseerd geweest in Japanese strips, manga. Ze maakte deel uit van de eerste generatie mangatekenaars in Nederland. Jarenlang bestudeerde ze de geschiedenis van deze stripvorm, en organiseert mangaworkshops en -lezingen. Aimée is woordvoerder van tekenaarsorganisatie “Mangafique” en is veelvuldig als mangaspecialist geïnterviewd voor televisie (NOS journaal) en kranten (Volkskrant).

Werkwijze

Aimee werkt zowel met de hand (en alle mogelijk denkbare materialen) als digitaal o.a. met Adobe Photoshop, Adobe Illustrator,,Adobe After Effects, Adobe Premiere Pro, Adobe Flash, Adobe Dreamweaver, Autodesk Maya, Toonboom Animation, TVPaint Animation Pro, Logic Pro / Logic Express, en Fusion.

Typisch goed werk van Aimee’s hand zijn de ‘OH MY GOD
Bijbel cartoons.’ Deze zijn gemaakt tijdens de 24Hour Comic Day. Dat betekent dat de 24 cartoons in 24 uur getekend zijn.

Selectie uit het werk

Hieronder een selectie uit de 24 ‘Bijbel cartoons’ werken .

Ten slotte is mijn keuze gevallen op Aimee omdat ze een vriendin is van mijn nichtje en ik haar erg bewonder omdat ze op jonge leeftijd al veel heeft bereikt. Daarnaast is haar werk enorm pakkend en heeft ze gevatte tekst en beelden. Wat natuurlijk een vereiste is voor een goede redactionele illustratie. Ze is bijzonder getalenteerd en ik hoop door haar naam bij dezen genoemd te hebben, anderen ook geprikkeld worden door haar werk.

Helen van Vliet

Is sinds 1988 werkzaam in Rotterdamen als illustrator. Ze is afgestudeerd aan de Akademie voor Beeldende Vorming in Tilburg.

Vakgebied

Haar opdrachtgevers zijn tijdschriften, kranten, kinderboekenuitgevers en ontwerpbureau's. Regelmatig bezoekt ze de stichting ‘Schrijvers School’ en ‘Samenleving scholen en bibliotheken’ om aan kinderen over werk te vertellen. 

Werkwijze

Met losse lijnen, ecoline en acrylverf ontstaan de tekeningen op haar bureau Dat is de basis, die soms zo blijft. De meeste tekeningen verhuizen daarna naar de computer, omdat ze zo worden verzonden of omdat er foto's of ingescande voorwerpen aan worden toegevoegd. Haar kleurgebruik was jarenlang bijna monochroom, je zou haast kunnen spreken van een rode en daarna een blauwe periode. Vanwege de interactie tussen werk voor volwassenen en kinderen is dat kleurgebruik diverser geworden. 

Selectie uit het werk

Hieronder enkele werken voor ‘monitor.’

diabetes (2011)

slaapproblemen (2010)

proefdieren (2009)

internet verslaving (2007)

Ten slotte is de keuze voor een stuk over Helen van Vliet gebaseerd op het feit dat ze geen piepjonge illustrator is. De waardering die ik heb voor haar werk komt voort uit de manier waarop ze haar ‘wat klassiekere’ techniek feilloos weet om te zetten naar modernere illustraties. Met fijne aanpassingen in haar werkstijl zijn de beelden die produceert voor alle media toepasbaar. Dit vind ik bewonderenswaardig (en commercieel gezien ook erg tactisch.) De beelden die ze maakt zijn mooi en fijntjes en toch ook luchtig en charmant. Ik denk dat dit een groot publiek aanspreekt.

Kid Acne

Kid is geboren in Lilongwe, Malawi (1978) en woont en werkt vandaag de dag in Sheffield (Verenigd Koninkrijk). Hij komt aan zijn naam vanwege zijn acne- probleem op jonge leeftijd. Zijn naam is echter onveranderd gebleven simpelweg omdat de acne in de loop der tijd nog altijd niet weg is getrokken.

Vakgebied

Kid Acne begon op twaalfjarige leeftijd met het spuiten van graffiti, geïnspireerd door de grootte, kleur en spontaniteit van het medium. Met een eigenwijze (doe het zelf) drang die hij ook hanteert gedurende de rest van zijn werkjaren spendeert hij zijn tienerjaren met het maken van ‘underground fanzines’.

Deze dagen is zijn werk te zien over de hele wereld. In de vorm van ‘wheatpastes’ (plak- afbeeldingen die verspreid worden in publieke plaatsen) en vluchtige graffiti- kunst van New York tot Azerbaijan. Maar ook wordt zijn werk toegepast en gepubliceerd via verschillende media met diverse doeleinden.

Zijn typerende illustratie- stijl hebben producten gesierd van wereldbekende merken (Kenzo / Prada / Levis / Volkswagen / Brompton / Kid Robot / Warp Records / XL Recordings)

Werkwijze

Kid maakt gebruik van alle media die hij ter hand krijgt. De basis varieert van pen, papier en verf tot spuitbussen en verfrollers. Later worden (wanneer gepubliceerd en/ of gebruikt als reclame uitingen) andere (digitale) media toegevoegd. Vaak wordt zijn werk gepresenteerd met behulp van een promo- filmpje. Andere werken worden digitaal bewerkt en geuit in een advertentie, affiche of poster bijvoorbeeld. Ook maakt hij volledig digitale werken.

Selectie uit werk

promoposter voor ‘Zebraface’

promoposter voor ‘brothers in arms’ 

voorzijde promoposter voor ‘Romance ain’t dead’

achterzijde promoposter voor ‘Romance ain’t dead’

Het besluit om wat te laten zien van Kid Acne komt voort uit de totaal ‘andere’ wijze waarop hij tot een eindbeeld komt wat betreft het redactionele gebied. Zijn uitgangspunt is zijn werkstijl en klanten vragen hem deze binnen een bepaald medium te passen. Zijn stijl is heel eigen en dat is wat een merk op dat moment communiceert, het is dus niet zo dat hij zich erg aanpast om zogezegd in alle straatjes te kunnen passen. Het is een keuze van de opdrachtgever.

Extra
Een kort interview met Aimee de Jongh

Over de aanpak van een nieuwe opdracht zegt Aimee:
‘Een opdracht verschilt natuurlijk per keer, soms krijg ik het storyboard (bij animatie) of scenario (bij strip) al aangeleverd en is het mijn taak om het met tekeningen als het ware "in te vullen".’ ‘Bij de Metro krijg ik alle vrijheid en moet ik 1 of 2 dagen in de week brainstormen voor grappen.’ ‘De rest van de dagen zijn voor het uitwerken van de tekeningen.’ 

Aimee over haar techniek en werkwijze:
‘Het tekenen is een beetje automatische piloot voor mij, daar zit niet veel energie of werk in.’ ‘Het maken van goede grappen is nog het meeste werk.’ ‘Ook omdat ik vaak onzeker ben of grapjes wel werken.’ ‘Ik schrap de helft voordat ik ze heb uitgewerkt!’

Over het leggen van nieuwe contacten:
‘Contact leggen is voor mij tot nu toe niet echt een bezigheid geweest, de opdrachtgevers komen meestal naar mij toe met de vraag of ik iets wil illustreren of animeren.’ ‘Een goede website en opvallendheid online (facebook, twitter etc) helpt erg goed, tenminste zo is mijn ervaring.’ ‘Als je niet vindbaar bent, hoe zullen opdrachtgevers dan ooit aan je naam komen? Zichtbaarheid is dus vrij belangrijk.’

Overeenkomsten met de coveropdracht
Gezien het feit dat Aimee in gaat op haar werk voor ‘Metro’ komt het er op neer dat ze vastzit aan een vrij strak stramien. Ik kan me voorstellen dat bij een coveropdracht ook sprake ik van een tijdsdruk, dit zal echter voor een week of maandblad anders liggen dan voor een dagblad. Een maandblad heeft waarschijnlijk meer tijd, maar eist dan ook kwalitatief een beter uitgewerkte cover dan wanneer het een dagelijks stripverhaal in een krant betreft.

Aimee heeft blijkbaar last van dezelfde onzekerheden over of haar werk communiceert als wij ervaren gedurende de coveropdracht. ‘Werkt dit?’ is denk ik een vraag die je je altijd moet blijven stellen bij welke opdracht dan ook. Kritische reflectie daagt je uit tot het verbeteren van de beelden.
Met het leggen van contact hebben we nog niet veel ervaring opgedaan tijdens de coveropdracht (gezien deze fictief is.) Buiten het ‘klantcontact’ met de docent om zijn we nog niet onderworpen aan de kritische blik van een klant. Met de blog zetten we echter wel een kleine stap in de goede richting wat het door Aimee genoemde ‘promoten’ van ons werk betreft.